از یه جایی رفتم پی کار خودم کلی باخت دادم تو کارم واسه بردن یاد گرفتم برم جلو هرجوری هست جای اینکه بشینمو ناله کنم
وقتی همه نشستن من پاشدم خوردم من خودم بدجوری صد بار کتک جلو آینه ندید هیشکی اشکهامو نه من خیلی وقت پیش دادم درسهامو پس
من همیشه با سختی گلاویزم خودم کردم خودمو تو تنهایی جمع من الان بچه ام و یه روزی دریا میشم نشدن معنی نداشته هیچ وقت برام
مسیرمو خیلی خوب میشناسم نمیرارم اصلا بره چوبی لای چرخ حواسم جمعِ که کجام الان من غرور بی جا رو دور میندازم
میسازم دنیای رنگی تر نمیده مشکلات تغییرم اینو بدون آینده ای میسازم که هیشکی ندیده حتی شبیه شم خیلی وقته کندم از همه چون من چشام خیره به یه هدف گنده است خرابه ترمزم میرم جلو باختو نمیشناسم فقط نسخ بردن